بازی درمانی (play therapy) کاربرد موقعیت های بازی در یک زمینه ی درمانی است.

اولین وظیفه ی کودکان و از ضروریات زندگی آن ها بازی کردن است.

آموزش های مستقیم مانند خواندن، نوشتن، ریاضیات و غیره برای کودکان زیر ۷ سال بسیار مخرب و ویرانگر است؛ بر این اساس می توان بهترین روش آموزش را برای کودکان در سنین پایین، بازی درمانی در نظر گرفت.

جمله ی معروف 《مشکلات کودکان با بزرگ شدنشان بزرگتر می شود》 جمله ای کلیشه ای و اشتباه است. کودکان با هر روز بزرگ شدن بایستی توانایی های خویش در حل مسئله را بهبود ببخشند.

برخی بازی ها احساسات، برخی دیگر قدرت حل مسئله، برخی عضلات کوچک و برخی دیگر هم عضلات بزرگتر کودکان را درگیر می کند، در این درگیری انرژی کودک تخلیه شده و احتمال اضطراب، پرتحرکی، افسردگی و سرخوردگی ناشی از این انرژی مازاد کاهش می یابد.

در بازی درمانی به کودک فرصت داده می شود تا احساسات آزار دهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بروز داده و آن ها را به نمایش بگذارد.

پس از آن که کودک بازی با وسایل را شروع کرد درمانگر با دقت اعمال و گفتار او را تحت نظر می گیرد و با مشاهده ی رفتارش در ضمن بازی به نگرانی های او پی می برد و پس از تفسیر و نتیجه گیری از عملکرد های کودک، راه حل های مناسب برای مشکلات او را ارائه می کند.

در بازی درمانی محور درمان، برقراری ارتباط مؤثر با کودک از طریق تماس و بازی بوده و با القای وجود محیط امن به کودک احساس امنیت، مصونیت و تمایل به همکاری می دهد.

در مرکز مشاوره و آموزش آگاهانه، بخش بازی درمانی، با به کار گیری روش ها و فنون هنر حل مسئله در ضمن بازی با کودک به ارتقای عملکرد رفتاری کودکان و  رفع مشکلات آن ها می پردازیم.

بازی درمانی و کودک